Karar muharriri Ahmet Taşgetiren, köşe yazısında ” bugün ‘muhafazakârlık’ üzerine biraz fikir antrenmanı yapalım” diye başladığı köşe yazısında son devirde gündemden düşmeyen çocuk cinayeti ve istismarı haberlere işaret ederek toplumda ahlaki bir çürüme olduğunu kaydetti. Taşgetiren, “Kendini ‘muhafazakâr’ diye tanımlayan siyasi takım, 22 yılın akabinde ortaya nasıl bu türlü bir toplumsal tablo çıktığının tahlilini yapmış mıdır?” diye sordu.
İktidar adayı CHP’nin toplumdaki bu ahlaki çürümeye karşı geliştirdiği bir tahlil önerisi olup olmadığını sorgulayan Taşgetiren, “‘Değerler eğitimi’ne uzaklıklı oldu daima CHP. ‘Değerler’in ‘Din kaynaklı’ olmasına da uzaklıklı oldu. Nasıl bir ‘seküler bedel eğitimi’ öngördüğünü tam da bu süreçte paylaşabilir mi mesela? Ya da ‘Din’ ile mevcut iktidardan farklı nasıl bir irtibat halinde bulunacağını paylaşabilir mi?” tabirlerini kullandı.
“Bu ülkede toplum olarak neyi koruma edelim? Değişeceksek hangi alanlarda değişelim? İktidar yahut muhalefet olarak, daima birlikte koruyacağımız yahut daima birlikte değiştireceğimiz rastgele bir alan olamaz mı?” diyen Taşgetiren’in köşe yazısının ilgili kısmı şöyle:
“İktidarda ‘Dini öncelkler’i önemsediği farz edilen muhafazakâr bir takım var, lakin, meselâ bu türlü bir iktidarın 22 yıllık icraatının akabinde bir çocuğun öldürülmesi, 2 yaşındaki bir bebeğin cinsel istismara maruz kalıp hayatını kaybetmesi ve bu işin failleri olarak yeniden iki çocuğun gözaltına alınması gündemiyle birlikte ‘ahlâkî çürüme’ diye bir olgu ülke gündemini sarsıyor.
Bakıyorum, bu gündem iktidarı da sarsıyor, muhalefeti de…
Atatürk’ten de yola çıkılsa bu hadiseler toplumsal bir travma manasına geliyor, dindarlıktan yola çıkılsa da…
Ne yapmalı bu ‘ahlâkî çürüme’ye karşı? Mesela bayan cinayetleri var. Aile içi şiddet var. Dağılma süreci hızlanan aile gerçeği var. Ergen zorbalığı var. Çocuk yaşta cinsellik (18 yaş altı çocuk sayılıyor) ve onun doğurduğu ‘çocuk anne’ gerçeği ya da çocuk yaşta kürtaj cinayetleri var. Uyuşturucunun 11-12 yaşlara inmesi var. Cinsiyet savrulması var.
Yasalar işliyor kuşkusuz, iş adliyeye intikal ettiğinde evraklar birikiyor orada ve yıllar sürse de sonunda bir karar veriliyor. Lakin o kararlar da toplumsal travmayı ortadan kaldırmıyor tersine, yeni travmaların kaynağı haline geliyor.
Bu çeşit toplumsal sancılar, genelde muhafazakârların gündeminde yüklü yer tutuyor, ‘Elden giden’ ne varsa onun çığlığı atılıyor, bir kısmı ‘küresel güçler’ fitnesine bağlanıyor, fakat çürüme sürecinde sarsıcı yeni bir gündemle karşılaşıncaya kadar sürünceme devam ediyor.
İşte 22 yıllık bir ‘muhafazakâr icraat’ akabinde ortaya çıkan ‘Türkiye fotoğrafı’ şayet Narin acısı tek acı değilse – ki değil- ülkeyi sarsıyor.
Ülkenin ana muhalefet partisinin -ki mahalli seçimlerde birinci parti çıktı ve kendisine iktidar adayı olarak bakıyor- bu çürümeye karşı geliştirdiği bir deva var mı?
CHP’nin bile, sanırım ahlâkî hassaslık üzere, manevi bedeller üzere bir hassasiyeti vardır. Onun meselâ eğitim alanında ülke gençlerine nasıl verileceği noktasında bir fikir idmanı var mı, orada ‘Sağlıklı bir kişilik’ nedir meselâ bu türlü bir şeyi önemsiyorsak?
Kendini ‘muhafazakâr’ diye tanımlayan siyasi takım, 22 yılın akabinde ortaya nasıl bu türlü bir toplumsal tablo çıktığının tahlilini yapmış mıdır?
‘İnsanî kalite’ beşere ait paha ortaya koyan her sosyo – kültürel sistemin ana gayesidir. Türkiye, o çerçeveyi sağlıklı işletemiyor, bu açık. Dünyada da sağlıklı işlemiyor o sıkıntı. Herkes şapkasını önüne koyup kendi teklifini bu açıdan sorgulasın. Neyi koruma edeceğimiz, neyi değiştireceğimiz o denli bir muhasebeyle ortaya çıkacak zira. Alışılmış yapabilirsek…”